Strona główna > Wspólnoty > Equipes Notre-Dame

Equipes Notre-Dame

HISTORIA I POWSTANIE RUCHU

1939

 

Pierwsze spotkanie ekipy odbyło się w Paryżu, dnia 25 lutego 1939 roku u państwa Pierre’a i Rozen de Montjamont, na ulicy Champs-de-Mars, pod numerem 33. Członkami pierwszej ekipy byli: ksiądz Henri Caffarel, Gerard i Madelaine d’Heilly, Michel i Ginette Huet, Frederic i Marie-Francoise de La Chapelle, Pierre i Rozenn de Montjamont.

„Idąc do źródła, znajdziemy cztery młode małżeństwa pełne gorliwości w swojej nowej miłości. Będąc świadomymi chrześcijanami, nie chciały one przeżywać swojej miłości w oddzieleniu od wiary. Brak im było może dokładnego poglądu na nauczanie dotyczące chrześcijańskiego małżeństwa, tym niemniej nadzieja wypełniała ich serca i intuicja zaprowadziła ich do księdza z refleksją: „Niemożliwym jest, by Bóg nie myślał dobrze o ludzkiej miłości, która wzbogaca nasze życie i daje nam tyle szczęścia. BÓG MUSI POSTRZEGAĆ MIŁOŚĆ MAŁŻEŃSKĄ JAKO COŚ BARDZO PIĘKNEGO I WIELKIEGO: chcemy o tym wiedzieć; Ojciec musi nam to wyjaśnić.”

Słuchając ich odgadłem z łatwością, że mógłbym ich zawieść, jeśli w odpowiedzi dałbym im tylko oficjalną definicję moralności. Nie byłem jednak w tej materii wiele więcej zorientowany od nich. Niemniej jednak miałem przekonanie, że ponieważ miłość jest darem Boga, a małżeństwo było instytucją zamierzoną przez Niego, więc Boski zamysł na miłość i małżeństwo musi nieść nieskończenie więcej głębi niż ci młodzi mężczyźni i kobiety mogli sobie wyobrazić. Moja odpowiedź brzmiała: „ZACZNIJMY SZUKAĆ RAZEM, POŁĄCZMY SIŁY I WYRUSZMY W ODKRYWCZĄ PODRÓŻ” O. Caffarel

Były to niezapomniane chwile spotkań. Panowała na nich taka sama atmosfera podniecenia jakiej doświadcza się o brzasku pięknego dnia, gdy wyrusza się na wspinaczkę, by zdobyć szczyt. Każdy z uczestników spotkań wnosił to co mógł wnieść najlepszego. Ksiądz służył swoją wiedzą na temat sakramentu małżeństwa i doktryny chrześcijańskiej. Małżeństwa mówiły o doświadczeniach wiosny swojej miłości i małżeństwa. Nie miały żadnych wątpliwości, że aby znaleźć to czego szukały, nie wolno było im ograniczyć się tylko do poszukiwań w sferze biologicznej, psychologicznej czy socjologicznej. Wiedziały, że muszą wyjść poza aspekty czysto prawne i moralne. Jeżeli małżeństwo jest „wielką tajemnicą”, jak mówił Święty Paweł, to w celu odkrycia tego skarbu Bożego trzeba na niego spojrzeć oczyma wiary. I tak też było. Te spotkania przebiegały w atmosferze żywej wiary, pełnej poszukiwań i entuzjazmu.

Pokolenie tych młodych małżeństw było nieodparcie pociągnięte do zapytania Pana o chrześcijańskie bogactwa miłości i małżeństwa. Przeczuwali wspaniałe odkrycia. Dwie miłości budowały ich siłę, ich radość, ich rację życia: miłość Chrystusa i miłość małżeńska. Pragnęli bez zastrzeżeń odpowiedzieć na wezwania jednej i drugiej - wiedząc zresztą, że druga miłość może znaleźć swój sens i dynamizm tylko w pierwszej.

Dokonano najistotniejszych odkryć. Pierwszym było to, iż uświęcenie się w małżeństwie nie tylko jest możliwym, ale normalnym, ponieważ sakrament małżeństwa stanowi prawdziwą drogę świętości. To właśnie dzięki sakramentowi małżeństwa miłość, która łączy Chrystusa z Kościołem, tworzy również jedność pomiędzy mężem i żoną. Ludzka miłość, uświęcona przez Boga, prowadzi małżonków do Niego według sobie właściwych praw i dzięki sobie właściwym łaskom. Dzięki temu odkryciu stało się możliwym zrozumienie osłabienia życia religijnego na początku małżeństwa. Zrozumieli, iż wynika ono z rozdzielenia miłości ludzkiej i miłości Bożej, a także z niedostrzegania łączącej ich więzi. Miłość ludzka jest nie tylko obrazem miłości Boga, ale jest przede wszystkim objawieniem się miłości Bożej.

Po drugie: odkryto owocność współpracy kapłana z małżeństwami. Jedno z małżeństw nazwało tę wspólną pracę - małżeństwem dwóch sakramentów: kapłaństwa i małżeństwa. Kapłan przynosi doktrynę, małżeństwa - doświadczenie i z tego połączenia powstaje sztuka chrześcijańskiego życia w małżeństwie. Innym cennym odkryciem było dotarcie do przekonania, że nic nie łączy ludzi tak ściśle jak wspólne poszukiwanie i odkrywanie woli Bożej, co jest konieczne dla małżeństw, aby w pełni się rozwijały. Ostatecznie odkryto rolę modlitwy w czasie spotkań. Z pewną przyjemnością powtarzano, iż modlitwa jest spontaniczną odpowiedzią serc na prawdę pochodzącą od Boga: jest jak świetlisty promień, który powraca do swojego źródła, gdy napotyka zwierciadło.

 

 

ROZWÓJ RUCHU

1939 - 1945

 

Podczas II wojny światowej powstają kolejne ekipy. Początkowy zamysł rozszerza się i pogłębia. Pod koniec tego okresu pojawia się czasopismo "Złota obrączka": dzięki niemu do wiadomości licznych małżeństw na całym świecie dociera doświadczenie wspólnoty małych grup i kształtująca się duchowość.

 

1947

 

8 grudnia 1947 roku w krypcie kościoła Św. Augustyna w Paryżu została ogłoszona Karta Equipes Notre-Dame. Było to fundamentalne wydarzenie w historii END. Karta, choć napisana językiem tamtej epoki, pozostaje podstawowym i żywotnym dokumentem odniesienia oraz kamieniem węgielnym Ruchu. Dzisiaj tysiące par małżeńskich na całym świecie, inspirowane tym samym ideałem i stosujące te same metody, mówiące różnymi językami i pochodzące z różnych kultur, odkrywają poprzez swoje małżeństwo bogactwo głębokiej miłości Bożej.

 

1950 – 1969

 

Mając oparcie w Karcie Equipes Notre-Dame, Ruch rozwija się szybko we Francji, Belgii, Szwajcarii. Potem zostają pokonane bariery językowe i END dociera także za ocean. W 1950 roku zaczyna działalność w Brazylii i Luksemburgu; w 1953 r. na Mauritiusie i w Senegalu; w 1955 w Hiszpanii i Kanadzie; w 1956 w Anglii; w 1957 w Portugalii; w 1958 w Niemczech, Stanach Zjednoczonych; w 1959 w Austrii, Włoszech; w 1961 w Australii, Kolumbii; w 1962 na Madagaskarze, w Wietnamie; w 1963 w Libanie, Irlandii; w 1968 w Japonii, Afryce francuskojęzycznej; w 1969 w Indiach. Przekroczenie przez Ruch Equipes Notre-Dame granic Francji rodzi konieczność wyboru między dwiema formułami: albo będzie to federacja ruchów narodowych, istniejących równolegle albo jednolity ruch międzynarodowy. Zostaje przyjęta opcja ruchu międzynarodowego. W 1954 roku, z okazji roku maryjnego, END zorganizowały pielgrzymkę do Lourdes w dzień Zesłania Ducha Świętego, w czasie której powierzono Ruch Matce Bożej. Jej członkowie podkreślają w ten sposób swoją wiarę w to, że nie ma lepszego przewodnika do Boga od Tej, która „...zajmuje pierwsze miejsce wśród pokornych i ubogich Pana, którzy z ufnością oczekują od Niego zbawienia i dostępują go” (Lumen Gentium – 55).

 

Maj 1970

 

Dokumenty Soboru Watykańskiego II, głębokie zmiany w świecie i w Kościele wymagają odpowiedzi ze strony Equipes Notre-Dame. Okazja do podsumowania dotychczasowej działalności i do rozpoczęcia nowego etapu pojawia się wraz z okolicznością Międzynarodowego Zgromadzenia w Rzymie w 1970 roku. Dwa tysiące małżeństw przybywa z dwudziestu trzech krajów i przez pięć dni trwają razem, połączone braterską miłością. Przy tej też okazji Papież Paweł VI w słowach pięknego przemówienia umacnia tę fundamentalną intuicję, która przewodziła przy powstawaniu pierwszych ekip: miłość ludzka jest drogą do świętości; para małżeńska, szczególny obraz Stwórcy, połączona węzłem sakramentalnym, stanowi "radosne i słodkie oblicze Kościoła"; stąd wynika jej powołanie i szczególne świadectwo, które niesie światu.

 

Lipiec 1973

 

W lipcu 1973 roku otwiera się nowy etap w życiu Equipes Notre Dame: ich Założyciel, O.Henri Caffarel postanawia wycofać się z kierowania Ruchem, aby uczynić miejsce dla młodszej ekipy, by dać szansę kontynuacji tego wielkiego wysiłku modlitwy, refleksji i przemiany, podejmowanego z nieustannym pragnieniem odkrywania woli Bożej dla Ruchu i jego misji, w wierności pierwotnym intuicjom oraz z rozeznaniem aktualnych potrzeb.

 

Luty 1975

 

Equipes Notre-Dame zostają uznane przez Stolicę Apostolską jako „Międzynarodowe Stowarzyszenie Prywatne Wiernych” (List kardynała Roy, przewodniczącego Rady Papieskiej do Spraw Świeckich).

 

Wrzesień 1976

 

Ekipa Odpowiedzialna tworzy komentarz do Karty w dokumencie zatytułowanym: „Czym są Equipes Notre-Dame?”, który jest w tym czasie, punktem odniesienia dla ekip na całym świecie. Kolejne Międzynarodowe Zgromadzenie w Rzymie, we wrześniu 1976 roku umacnia kierunek obrany przez Ruch na drodze rozwoju duchowego i apostolskiego. W swoim przemówieniu do END, papież Paweł VI mówi: „Pozostańcie tym, czym zapragnęliście być od samego zarania: prawdziwą szkołą duchowości dla małżeństw. Niech to pielgrzymowanie pomoże wam zasiać we wszystkich krajach najważniejsze wartości małżeństwa i zjednać rodziny, które nimi żyją”.

 

1982

 

Ekipa Odpowiedzialna długo zastanawia się nad ewolucją struktur Ruchu, która ma stanowić odpowiedź na jego rozwój i widoczny charakter międzynarodowy. Prowadzi to do ponownej afirmacji Ruchu w jego jednolitej strukturze oraz do powołania pod koniec roku 1985 Międzynarodowej Ekipy Odpowiedzialnej [ERI].

 

1988

 

Odbyło się VII Międzynarodowe Zgromadzenie w Lourdes. Po czterdziestu latach obowiązywania Karty END (1987), Ruch znajduje się w momencie zwrotnym swej historii. Kierując się pragnieniem „rozeznania i zgłębienia Bożych planów dotyczących Equipes Notre-Dame w nadchodzących latach, w celu uniknięcia wyczerpania sił, przyzwyczajenia, czy wręcz rutyny”, proponuje swoim członkom „złapać” drugi oddech, taki, jaki każdy atleta uznaje za nieodzowny przy jakimkolwiek długofalowym wysiłku. Odnowa taka nie może się obejść bez podjęcia wysiłku stanięcia w prawdzie, trudu uczciwego potraktowania przekazu tkwiącego u źródeł Ruchu, wsłuchania się w potrzeby Ludu Bożego na koniec drugiego tysiąclecia historii chrześcijaństwa i wysiłku twórczego, by coraz lepiej odpowiadać na to wyzwanie. Zostaje ogłoszony dokument „Drugi Oddech”, który jest punktem wyjścia, drogowskazem w drodze, wezwaniem do podejmowania twórczego wysiłku, skierowanym do wszystkich ekip, we wszystkich krajach.

 

1992

 

W następstwie złożenia przez Międzynarodową Ekipę Odpowiedzialną Ruchu, w dniu 18 kwietnia 1984 oficjalnego wniosku, kardynał Pironio, przewodniczący Papieskiej Rady do Spraw Osób Świeckich, podpisał podczas Świąt Wielkiej Nocy 1992 roku dekret uznający Equipes Notre-Dame za Międzynarodowe Stowarzyszenie Prywatne Wiernych oraz dokument zatwierdzający Statuty Założycielskie, zgodnie z nowym Kodeksem Prawa Kanonicznego.

Mamy tu do czynienia z kolejnym, trzecim, oficjalnym uznaniem Equipes Notre-Dame przez Kościół. Pierwsze uznanie zostało wyrażone przez kardynała Feltin, arcybiskupa Paryża, (List z 25 marca 1960 roku), a drugie przez kardynała Roya, przewodniczącego Papieskiej Rady do Spraw Świeckich w Rzymie (List z 18 lutego 1975), w którym to Ruch Equipes Notre-Dame został uznany za „Międzynarodowe Stowarzyszenie Prywatne Wiernych”.

 

1994

 

Około 5 100 członków Ruchu Equipes Notre-Dame, par małżeńskich i duszpasterzy, przybyłych z pięciu kontynentów, łącznie z około czterdziestu krajów, spotkało się w lipcu w Fatimie: było to już VIII Międzynarodowe Zgromadzenie. W momencie, gdy odpowiadając na propozycję ONZ, Kościół ogłasza rok 1994 „Rokiem Rodziny”, Equipes Notre-Dame chce jako ruch kościelny przyłączyć się do tego postulatu. Koncentruje swoje rozważania wokół tematu: „Jak być rodziną we współczesnym Kościele i świecie”. Zostaje on zrealizowany zgodnie z charyzmatem charakterystycznym dla Ruchu wyznającego duchowość małżeńską, czyli wychodząc od pary małżonków jako „serca” rodziny.

 

1996

 

18 września 1996 roku, odchodzi do Pana ksiądz Henri Caffarel, Założyciel Ruchu. Przebywa wówczas w domu w Troussures, gdzie po odejściu z Ruchu w 1973 roku, otworzył szkołę modlitwy.

 

1997

 

We wszystkich krajach obchodzona jest pięćdziesiąta rocznica przyjęcia Karty END. Z tej okazji Międzynarodowe Kolegium zbiera się w Paryżu a uroczyste obchody mają miejsce 8 grudnia w kościele świętego Augustyna, czyli dokładnie w dniu i w miejscu ogłoszenia Karty w roku 1947.

 

2000

 

Prawie 8 000 reprezentantów ekip wzięło udział w IX Międzynarodowym Zgromadzeniu w Santiago de Compostella. Rozważany był temat: „Małżonkowie jako obraz Boga Trójjedynego”. Zostały przedstawione najważniejsze założenia Ruchu na kolejnych 6 lat: „Być małżeństwem chrześcijańskim w Kościele i w świecie”.

 

2002

 

Odpowiadając na prośbę, skierowaną do Dykasterii 11 marca 2002 roku przez Gerarda i Marie-Christine de Roberty – Odpowiedzialnych Ekipy Międzynarodowej Equipes Notre Dame, o ostateczne zatwierdzenie Statutów ; zgodnie z artykułami 131-134 Konstytucji Apostolskiej Pastor bonus o Kurii Rzymskiej, a także kanonami 312 § 1,1° Kodeksu Prawa Kanonicznego, Rada Papieska do Spraw Świeckich postanawia :
1) uznać Ruch Equipes Notre-Dame za międzynarodowe stowarzyszenie prywatne wiernych, posiadające osobowość prawną, zgodnie z kanonami 298-311 i 321-329 Kodeksu Prawa Kanonicznego ;
2) ostatecznie zatwierdzić Statuty Equipes Notre-Dame, których oryginał pozostaje w depozycie archiwum Rady Papieskiej do Spraw Świeckich. W Watykanie, dwudziestego szóstego lipca dwa tysiące drugiego roku, w dniu liturgicznego wspomnienia św. Joachima i św. Anny, rodziców Błogosławionej Maryi Dziewicy

 

2003

 

W styczniu tego roku odbyło się I Światowe Spotkanie Par Odpowiedzialnych END w Rzymie po hasłem: „Pary powołane przez Chrystusa do Nowego Przymierza”. Szczególnym wydarzeniem była prywatna audiencja u Ojca Świętego Jana Pawła II w dniu 20 stycznia 2003 roku.

 

2006

 

Przeszło 9 000 przedstawicieli ekip z różnych stron świata uczestniczyło w X Międzynarodowym Zgromadzeniu w Lourdes. Małżonkom towarzyszyło 480 kapłanów – doradców duchowych ekip, 12 biskupów i 3 kardynałów. Tematyka głoszonych homilii i konferencji poruszała zagadnień dotyczących życia duchowego małżonków. Zgromadzenie wytyczyło nowy kierunek Ruchu na najbliższe lata: „Ekipa: żywa wspólnota małżeństw, prawdziwym odbiciem miłości Chrystusa”. Rozpoczął się również proces beatyfikacyjny Założyciela Ruchu – ks. Henri Caffarela. Pod koniec tego roku, Ruch Equipes Notre Dame działa w 67 krajach świata, na pięciu kontynentach – ponad 9 800 ekip gromadzi przeszło 49 000 małżeństw i 7 000 kapłanów – doradców duchowych. Najwięcej ekip funkcjonuje w Brazylii i Francji.

 

RUCH EQUIPES NOTRE DAME W POLSCE

 

Listopad 2000

 

Historia Equipes Notre Dame w Polsce rozpoczyna się od spotkań tzw. „grupy inicjatywnej”, która wraz z O. Karolem Meissnerem OSB zastanawiała się nad możliwością przeniesienia END do Polski. Należały do niej małżeństwa z Poznania, wspierane duchowo przez inne małżeństwa z różnych stron Polski. Rozpoczęła się korespondencja z parami END z Francji, która zaowocowała zaproszeniem Pary Odpowiedzialnej ERI do Polski.

 

2001

 

W dniach 23-26 sierpnia w Cichowie pod Poznaniem odbyła się sesja rekolekcyjna, którą prowadziła Para Odpowiedzialna Międzynarodowej Ekipy Odpowiedzialnej END (ERI) – małżeństwo Gerard i Marie-Christine de Roberty. Uczestniczyły w niej małżeństwa z 12 diecezji: poznańskiej, krakowskiej, rzeszowskiej, toruńskiej, warszawskiej, częstochowskiej, gnieźnieńskiej, warmińskiej, wrocławskiej, legnickiej, łódzkiej i katowickiej. Wiele spośród tych małżeństw podjęło decyzję pójścia drogą END.

9 września 2001 w Domu Bretanii w Poznaniu, odbyło się spotkanie małżeństw diecezji poznańskiej bezpośrednio zainteresowanych powstaniem END w Polsce, podczas którego doszło do utworzenia Tymczasowej Ekipy Odpowiedzialnej za END w Polsce. W całej Polsce rozpoczyna pracę i spotkania 12 ekip, których formacja opiera się na tekstach Przewodnika END. Ruch przyjmuje dwuczłonową nazwę: Equipes Notre Dame – Wspólnoty Matki Bożej, której używa do I Ogólnopolskiej Pielgrzymki na Jasną Górę w dniu 10 maja 2003 roku. Od tego dnia przyjmuje i używa nazwy: Equipes Notre-Dame.

 

2002

 

W lutym 2002 roku, Tymczasowa Ekipa Odpowiedzialna przesłała na ręce Ks. Bp Stanisława Stefanka, Przewodniczącego Komisji Episkopatu Polski ds. Rodziny oraz Metropolity Poznańskiego Ks. Abp Juliusza Paetza listy, informujące o powstaniu Equipes Notre-Dame w Polsce i rozpoczęciu pracy formacyjnej nad duchowością małżeńską par, które przystąpiły do END.

W dniu 10 marca 2002 ukazuje się wydanie biuletynu „ZWIASTUN” – wewnętrznego pisma tworzącego się w Polsce ruchu Equipes Notre-Dame. Podczas sesji na temat pilotowania nowych ekip w Zamku Bierzgłowskim, w której uczestniczyli Jean-Louis i Priscilla Simonis, belgijska para należąca do ERI, Tymczasowa Ekipa Odpowiedzialna dokonała wyboru Pary Odpowiedzialnej Sektora Wydzielonego Equipes Notre-Dame Polska. Ma to miejsce w dniu 4 maja 2002 roku i od tego dnia Ruch rozpoczyna w pełni swoją działalność i tworzą się formalne struktury Ruchu w Polsce.

22 czerwca 2002 roku, w Lubiniu, w klasztorze OO. Benedyktynów, odbyło się pierwsze spotkanie Ekipy Odpowiedzialnej Sektora. Duchowym doradcą Ekipy Odpowiedzialnej został O. Karol Meissner OSB, który pełnił tę posługę do 10 maja 2003. Od tego dnia duchowym doradcą EO został ks. dr Andrzej Pryba MSF – sekretarz Komisji Episkopatu Polski ds. Rodziny.

W dniu 10 września 2002 roku Para Odpowiedzialna otrzymuje list od Pary Odpowiedzialnej Międzynarodowej Ekipy Odpowiedzialnej END ( ERI ) – Gerard’a i Marie-Christine de Roberty, w którym z radością witają małżeństwa Equipes Notre-Dame z Polski w wielkiej rodzinie tego międzynarodowego Ruchu. Podczas spotkania par odpowiedzialnych wszystkich ekip w Polsce ( 14 września 2002 w Poznaniu ) zostają powołane pierwsze Pary Łącznikowe i Pilotujące.

16 września 2002 roku, Para Odpowiedzialna wraz z ks. Andrzejem Prybą MSF spotkała się z Ks. Bp Stanisławem Stefankiem Tch, Przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Rodziny. Przedstawiono Księdzu Biskupowi cele i zadania Ruchu, dokumenty zatwierdzające END, historię jego powstania w Polsce oraz bieżącą sytuację i podejmowane działania. Ksiądz Biskup okazał żywe zainteresowanie sprawami Ruchu i udzielił swego apostolskiego błogosławieństwa.

 

2003 – 2004

 

Przez kolejne lata do Ruchu przystępowały nowe pary małżeńskie. Trwała normalna praca formacyjna w ramach spotkań miesięcznych, rekolekcji, sesji a także spotkań ogólnopolskich. Coroczne majowe pielgrzymki Ruchu gromadziły większość małżeństw należących do Ruchu: 2003 – Jasna Góra; 2004 – Górka Klasztorna; Pielgrzymki są zaproszeniem do corocznego spotkania wszystkich małżeństw należących do ekip. Przed każdą pielgrzymką odmawiana jest NOWENNA w intencji Ruchu a podczas pielgrzymkowej Eucharystii, Ruch powierzany jest opiece Matki Bożej poprzez AKT ODDANIA Ruchu.

Ekipa Odpowiedzialna podjęła decyzję o przystąpieniu Ruchu do Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, do której został przyjęty w dniu 6 listopada 2003 roku.

W dniach 16 – 18 kwietnia 2004 roku, odbyły się rekolekcje dla małżeństw w Dzierżyńsku na Białorusi, po których pierwsze małżeństwa rozpoczynają spotkania formacyjne w ramach Ruchu END.

 

2005

 

Odbyła się III Pielgrzymka Ruchu do Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej we Wrocławiu w dniu 7 maja 2005. Dnia 11 czerwca 2005 roku, podczas uroczystości w Warszawie, z udziałem przedstawicieli ERI: O. F. Fleischmann (doradca duchowy ERI) oraz Priscilla i Jean-Louis Simonis (para odpowiedzialna w ERI).utworzono Region Equipes Notre-Dame w Polsce. W skład Regionu wchodzą trzy Sektory: mazowiecki, śląski i wielkopolski.

 

2006

 

Sanktuarium Matki Bozej Pięknej Miłości w Bydgoszczy było miejscem IV Pielgrzymki Ruchu. W dniu 9 września 2006 został utworzony Pre-Sektor Kujawski, łączący ekipy z Bydgoszczy i Torunia. Pod koniec roku 2006, w życiu Ruchu uczestniczło 155 małżeństw skupionych w 34 ekipach. W pilotowaniu uczestniczyło 30 małżeństw w 7 ekipach, w różnych częściach Polski.

 

Tekst opr. Ks. Dariusz MIC

Parafia p.w. Św. Michała Archanioła w Łańcucie

Górne 1

37-100 Łańcut

Kontakt

Kancelaria tel. kom. 695 859 995

Ks. Proboszcz tel. kom. 725 999 535

e-mail: parafia@lancutmichal.pl